بنشسته ام بر ساحلت شاید که روزی              فرمان دهی تا دل به دریایت سپارم

امواج دنیا میکشاند دل به هر سو                    غم کی خورم تا چون تویی فانوس دارم

کشتی سوارم اندر این بحر پر آشوب                 آرامش طوفان تویی در روزگارم

باشد به دنیا آرزویم دیدن تو                            رخ وا نما ای باغ گل من گرچه خارم

شب تا سحرگه مویه کردم در فراقت                شاید کنی رحمی به چشم اشکبارم

رویت نهان ازدیده ها گردیده اما                      بر دیدنت تا پای جان امید وارم

دردم زهجران است و درمانش تویی تو              در کلبه احزان تو را چشم انتظارم

یوسف نشانی بهر یعقوبش فرستاد                 من بی نشان از تو میان این دیارم

پایان هجرت کی رسد کی می رسد کی          تا آن زمان هر لحظه اش را می شمارم

عمرم به پایان آمد و رویت ندیدم                     اما به یادت طی شود این شام تارم

ای یوسف زهرا دعا کن بهر ناصر                    وقت ظهورت سر بر آرم از مزارم

ناصر کسمایی نجف آبادی

۱۸ اردیبهشت ۹۶