تولید لوله های پنج لایه متشکل از فلز و پلیمر از حدود سال ۱۳۷۸ در ایران آغاز شد ، با توجه به اینکه در آن زمان استاندارد ملی برای این محصول وجود نداشت به طور عمده جهت کنترل کیفیت محصول تولیدی از استاندارد های امریکایی ASTM استفاده می گردید .

گواهینامه های فنی لوله های پنج لایه نیوپایپ و تک لایه آذین لوله توسط مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی تمدید شد.

با پیشنهاد گروه صنایع گیتی پسند یکپارچه سازی مقوله چاپ روی لوله های ۵ لایه برای تمامی تولیدکنندگان ایرانی اجرایی شد.

بررسی استاندارد مربوط به لوله های پنج لایه تلفیقی نشان می دهد که تولیدکننده می بایست حداکثر فشار کاربری برای این محصول را ۱۰ بار اعلام کرده و درج عددی فراتر از ۱۰ بار، نوعی فریب مشتری است.